Inne tematy

PLANOWOŚĆ

Eliza Kaczmarska

 |  paź 14, 2010

1. Powinien on docierać tam, gdzie nie dociera doktryna. Nieprzypadkowo studia nad polityką stają się właściwie rejestracją i rozbiorem zawartości programów. Cha­rakteryzując różnicę między doktryną i programem F. Ryszka twierdzi, że twórcami doktryny są „głównie pisarze i intelektualiści, marzyciele i entu­zjaści — ludzie, którzy nie mają władzy, a nawet szansy, aby ich posłuchano.Doktryna jest wytworem wiedzy i wyobraźni, program — chłodnej kalku­lacji polityków i ekspertów”.Pojęcia te podobnie określają autorzy cytowanego podręcznika akade­mickiego.Definicje zaliczone do tej grupy kładą więc nacisk na planowość jiko istotną cechę działań politycznych. Ma ona źródła w poglądach formułowa­nych na trzech poziomach. Poziom najbardziej ogólny to ideologia, czyli zespół poglądów, które wykraczają poza obszar polityki. Można powie­dzieć, że w wypowiedziach ideologicznych znajduje odbicie aktualny i pożądany stan stosunków społecznych. W tej sferze określa się aktualne i pożądane miejsce poszczególnych klas i grup społecznych w społeczeń­stwie, państwie, narodzie.