CENTRALNE KWESTIE

Stąd też do centralnych kwestii teorii wzrostu gospodarczego w socjalizmie należały pytania: jakie czynniki przyspieszają i hamują wzrost dochodu narodowego? jaka jest optymalna z tego punktu widzenia struktura dochodu narodowego podzielonego?Odpowiedzi, jakich udzielono na te pytania, mogłyby być przedmiotem odrębnej, obszernej analizy. Należałoby przy tym uwzględnić stanowisko zorganizowanych sił społecznych i politycznych oraz pojedynczych teoretyków. Tutaj ograniczam się do zasygnalizowania najważniejszych kwestii.Pisząc o latach czterdziestych, A. Jezierski i B. Petz wiele uwagi poświęcają kontrowersjom, jakie dzieliły w sprawach gospodarczych Polską Partię Robotniczą i Polską Partię Socjalistyczną. Na płaszczyźnie rządowej były to rozbieżności między stanowiskiem prezentowanym przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu a Centralnym Urzędem Planowania. (Pierwszym z urzędów kierował Hilary Minc, drugim — Czesław Bobrowski). Już w 1946 r. okazało się — że „poglądy działaczy PPR i PPS na temat rozwoju gospodarczego kraju są rozbieżne. Część działaczy PPR uważała, że przyjęty w planie zakres inwestycji jest zbyt ograniczony oraz że planowane tempo wzrostu gospodarczego jest zbyt wolne.
POST YOUR COMMENTS