NASTAWIENI NA POMNAŻANIE KAPITAŁU

Pierwsi pracują o tyle, 0 ile jest to niezbędne dla zaspokojenia ich potrzeb. Drudzy angażują kapitał o tyle, o ile istnieje szansa na jego pomnożenie. Wynika stąd, że właściciela kapitału odróżnia od pracownika nie poziom zaspokojenia potrzeb. Wysoko kwalifikowany pracobiorca może żyć lepiej, niż źle gospodarujący właściciel kapitału. Cechą gospodarki kapitalistycznej nie jest zatem poziom spożycia, lecz sposób wykorzystania dostępnych środków. Nastawienie na pomnażanie kapitału prowadzi do tego, że gospodarkę opartą na kapitale cechuje większa agresywność, lepsze dostosowanie do potrzeb rynku, większa efektywność użycia środków. W efekcie, mimo że w gospodarce tej zaspokojenie potrzeb nie jest celem gospodarowania, w państwach, w których dominuje ten typ gospodarki, poziom tego zaspokojenia jest jednak wyższy niż w państwach, w których dominuje gospodarka wymienna towarowo-pieniężna. Dzieje się tak przede wszystkim dzięki wyższej efektywności wykorzystania zasobów siły roboczej, środków trwałych i środków obrotowych.
POST YOUR COMMENTS