STRATEGIA DZIAŁANIA

Jednak strategia działania NAACP nie wymagała prawie żadnego kontaktu z masami murzyńskimi ani ich zaangażowania w walkę. Jak zauważyła Bo Wiem ark „kilku powodów w sprawach uznanych za precedensowe i grupa prawników reprezentowali wszystkie potrzebne siły”. Działalność szeregowych członków ograniczała się właściwie do opłacania składek. Stowarzyszenie nie potrafiło dać Afro-Amerykanom poczucia współuczestnictwa na miarę ich rosnących oczekiwań emancypaq’i. Murzyńskie kierownictwo „przywykło do wykonywania pracy za ludzi zamiast tego, żeby ludzie pracowali sami. (…) pragnie, aby praca została wykonana w miłym i czystym spokoju sal sądowych” stwierdził Lomax. Tak więc NAACP preferowało paternalistyczny wzorzec przywództwa, który nie przewidywał ani szerokiego udziału mas w proteście ani ich wpływu na wybór środków promowania rasy. Oddajmy ponownie głos Lomaxowi: „Masy murzyńskie są gniewne i niespokojne, są znużone przeciągającymi się bitwami prawniczymi, które kończą się papierowymi dekretami. (…) ludzie są gotowi do działania (…) chcą, aby im pomóc w wykonaniu dzieła własnymi rękami, a nie żeby to zrobić za nich”.
POST YOUR COMMENTS