Można poprzestać na wyodrębnieniu literatury bądź iść znacznie dalej i mówić o literaturze pięknej, krytyczno-literackiej, poezji, prozie, prozie realistycznej, fantastyczno-naukowej itp. Dla typologii zjawisk zali­czanych do kultury rozumianej wąsko nie są konieczne podziały poszczegól­nych dziedzin sztuki. Tą problematykę zajmują się teoretycy, historycy czy krytycy poszczególnych dziedzin twórczości. Przy założonym tu poziomie ogólności rozważań wystarczy ograniczyć się do wyodrębnienia podsta­wowych agregatów. Zakładam, że jedną z płaszczyzn, na których można wyodrębnić po­szczególne sztuki, jest rodzaj wykorzystywanego tworzywa, substancji. Można zatem mówić o dziedzinach twórczości, dla których tworzywem jest ciało ludzkie (taniec), dźwięk (muzyka), barwa, kolor (malarstwo), język (literatura), przedmiot (rzeźba). Można mówić o dziedzinach twór­czości, które operują kilkoma rodzajami tworzywa. W teatrze tworzywem są człowiek, dźwięk, przedmiot, w filmie — ludzie, język, dźwięk, przed­mioty, taśma filmowa itd.