Drugi aspekt wydobywa m.in. W.N. Sadowski, gdy wskazuje, że każdy system może być rozpatrywany jako element innego, bardziej rozległego systemu wyższego rzędu. Wynika stąd, że podejście systemowe można stosować w analizach prowadzonych zarówno na mikro-, jak i makropo- ziomie. Innymi słowy, jednym z potencjalnych systemów może być człowiek, todzina, klasa szkolna, pracownicy zakładu, obywatele państwa, ludność świata. Może nim być punkt biblioteczny czy sieć biblioteczna w gminie, wszystkie biblioteki w kraju, cała kultura itp.Takie podejście daje możliwości wyodrębnienia systemu globalnego. W.G. Afanasjew określa go systemem społecznym, przy czym wyróżnia w nim trzy komponenty. „Rzeczy (podkr. M.S), jako części składowe systemu społecznego, są ciałami włączonymi w orbitę życia społecznego. Są to przedmioty natural­nego środowiska przyrodniczego, na które oddziałuje człowiek, przekształ­cając je w nieodzowne dla siebie warunki życia.